Instrument muzyczny to przyrząd wytwarzający dźwięk, przeznaczony do wykonywania muzyki.
Dźwięk w instrumencie muzycznym wytwarzany jest za pomocą wibratora, którego własności fizyczne wpływają na wysokość dźwięku i jego barwę - najbardziej charakterystyczną cechę pozwalającą odróżnić poszczególne instrumenty tylko za pomocą słuchu. Wibrator jest głównym elementem instrumentu muzycznego; dwa pozostałe to incytator i rezonator, czyli element pobudzający wibrator do drgań i element zwiększający głośność dźwięku. Zarówno incytator jak i rezonator wpływają na barwę dźwięku wytwarzanego przez instrument muzyczny.
Instrumentami muzycznymi nazywane są również przedmioty o niemuzycznym przeznaczeniu podstawowym, które zyskują cechy instrumentu muzycznego poprzez świadome wykorzystanie w utworze muzycznym. Przykładem takiego jest dzwon wieżowy (klasyczny), którego przeznaczeniem podstawowym jest sygnalizacja. W XIX wieku został on wprowadzony do instrumentarium orkiestry symfonicznej (obecnie bardziej popularny w formie dzwonu rurowego), przez co zyskał miano instrumentu muzycznego.

Klasyfikacja:
Wymienione poniżej podgrupy trzech podstawowych grup instrumentów w podziale popularnym mogą być w niektórych przypadkach stosowane zamiennie. Wynika to z faktu praktycznego podejścia do klasyfikacji i większego lub mniejszego spopularyzowania terminologii.

• instrumenty strunowe - instrumenty muzyczne, w których źródłem dźwięku jest drgająca struna
  • smyczkowe
  • szarpane
  • uderzane
  • skrzypcowe
  • młoteczkowe
• instrumenty dęte - instrumenty muzyczne, w których dźwięk pobudzany jest zadęciem
  • ustnikowe
  • wargowe
  • stroikowe
  • drewniane
  • blaszane

• instrumenty perkusyjne - instrumenty muzyczne, w których dźwięk pobudzany jest poprzez pośrednie lub bezpośrednie uderzanie instrumentu lub jego fragmentu
  • uderzane
  • płytowe
  • sztabkowe
  • rurowe
  • prętowe